Przenikanie się kultury i biznesu odbywa się na wielu płaszczyznach – często nie do końca zdajemy chociażby sobie sprawę, jak istotna może być oferta kulturalna przy podejmowaniu decyzji o lokalizacji firmy w danym mieście. Promowanie się miast przez kulturę to jeden ze sprawdzonych sposobów na budowanie wizerunku miasta wśród potencjalnych inwestorów. Czy kultura może być motorem rozwoju ? Czy uwzględniają kulturę w swoich strategiach, widząc w nich również źródło potencjalnych przychodów ? Czy odpowiednio dbamy o kulturę w naszym mieście i jaka powinna być rola samorządu i w jakim stopniu powinien włączyć się w to biznes?

W spotkaniu udział wzięli:

Rafał Dutkiewicz – przedsiębiorca, były wieloletni prezydent Wrocławia,

Marcin Gołaszewski – Przewodniczący Rady Miejskiej w Łodzi,

Izabela Błaszczyk – prezes spółki Kraków 5020, była szefowa KBF,

Emilian Kamiński – aktor, właściciel Teatru Kamienica w Warszawie,

Marcin Włodarczyk – dyrektor regionalny Colliers, były szef BOI w Łodzi,

Tomasz Koralewski – szef Łódzkiej Organizacji Turystycznej.

Rozmowę poprowadził Maciej Trzebeński – dyrektor naczelny Fabryki Sztuki.

/ godzina 14:30-16:00

Jak wykorzystać Instrumenty i techniki teatralne do budowania zespołu, jego siły i kreatywności, czy można poprawić zaufanie i komunikację poprzez zajęcia sceniczno-ruchowe?

Nad tym właśnie pracowaliśmy podczas warsztatów dedykowanych menedżerom, przedsiębiorcom, szefom HR, eventmanagerom oraz wszystkim osobom, które mają swój zespół, zarządzają nim, odpowiadają za jego rozwój. Zajęcia poprowadziła Elina Toneva, doświadczony trener, aktorka teatru Chorea i pedagog PWSFTviT, od 20 lat realizująca warsztaty dla kadr menedżerskich – we współpracy Jackiem Santorskim i Wojtkiem Eichelbergerem (patrz zakładkę: Ludzie TOKB).

„The View”

Kolekcja obrazów The View to cykl dzieł sztuki, które przenoszą nas w bezpieczne podróże, bez wychodzenia z domu. Widz obcując z ukończonym płótnem przemieszcza się w znane, nieznane lub całkiem wyimaginowane miejsca. Może żyć wspomnieniami, marzyć wizualizując przyszłość lub przenieść się w świat wyobraźni. Kolekcjonerzy, biznesmeni wybierają dogodną dla siebie drogę. Dzięki powstałym obrazom na myśl przychodzą wspomnienia odbytej podróży, rodzi się
inspiracja do zaplanowania wyjazdu w miejsce gdzie jeszcze się nie było, lub rozpoczyna się wędrówka w iluzoryczny, abstrakcyjny świat. Ponosząca obserwatora wyobraźnia jest niczym nieograniczona. Zamiarem jest wprowadzić w stan relaksu, wyciszenia i radości.

Realizm emocjonalny. Malarstwo Mai Borowicz

Obrazy Mai Borowicz to opowieść o tym jak pewna, ważna część historii ludzkości zdeterminowała myśli i doświadczenia jednego człowieka. Artystka przyszła na świat w kraju ogromnie zniszczonym podczas drugiej wojny światowej. W mieście, które kilkadziesiąt lat temu zostało starte z powierzchni ziemi i nigdy nie miało się odrodzić. Jego mieszkańcy zostali doświadczeni koszmarem przemocy i śmierci. Ich świat nigdy nie był spójny, trwały i przewidywalny. Ten bagaż przekazali następnym pokoleniom w nadziei, że nic równie potwornego nigdy więcej się nie powtórzy. Życie za żelazną kurtyną było jednak nadal przesycone strachem. Niemoc, niezgoda i frustracje przez lata niszczyły kolejne pokolenia.

Według artystki ratunkiem stała się dla niej ucieczka w wyobraźnię, podsuwając jej obrazy, które zamykały w sobie to wszystko czym była, co przeżyła, czego była i jest świadkiem. To  wszystko jest widoczne w jej obrazach. Bohaterowie niemal zawsze składają się z kawałków, pękają, łamią się, roztrzaskują, posiadają mechaniczne elementy, co jest alegorią moich osobistych zmagań. Wyrastają z pamięci o minionych pokoleniach, są echem głębokich wzruszeń.

Świat, który ukazuje Maja Borowicz to świat chaosu, w którym bohaterowie walczą ze zmieniającą się rzeczywistością. Obrazy opowiadają historię pewnego społeczeństwa, historie ludzi. Opowiadają też o wyjątkowości życia. Opowiadają o uczuciach i emocjach, które czynią nasze życia ważnymi, a nas samych – lepszymi. Jesteśmy tylko częścią natury, a wszystko co nas otacza, co stworzyliśmy, ma charakter przejściowy. Nie ma nic piękniejszego niż odnalezienie się w tych ułamkach chwil, które nam dano, a które nazywamy życiem. Nie ma nic piękniejszego, niż stawanie się lepszymi ludźmi.